gregorianka

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

gregorianka (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌɡrɛɡɔrʲˈjãnka], AS[gregorʹi ̯ãnka], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.-nk- akc. pob.i → j  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) rel. pot. msza gregoriańska
(1.2) rel. pot. chorał gregoriański, śpiew gregoriański
(1.3) zwykle w lm[1] zob. gregorianki
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Zamówiłam gregoriankę za dziadka.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) msza gregoriańska
(1.2) chorał gregoriański, śpiew gregoriański
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. gregoriański
rzecz. gregorianek, gregorianki
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) od imienia papieża Grzegorza I, który zapoczątkował ten zwyczaj[2]
(1.2) łac. Gregorius[3]
uwagi:
por. gregorianek • gregorianki
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „gregorianka” w: Słownik języka polskiego, red. Witold Doroszewski, t. II, Państwowe Wydawnictwo Wiedza Powszechna, Warszawa 1958–1969, s. 1296.
  2. Hasło „gregorianka I” w: Bogusław Dunaj, Współczesny słownik języka polskiego, t. I, Langenscheidt, Warszawa 2007, ISBN 978-83-7476-264-9, s. 470.
  3. Hasło „gregorianka II” w: Bogusław Dunaj, Współczesny słownik języka polskiego, t. I, Langenscheidt, Warszawa 2007, ISBN 978-83-7476-264-9, s. 470.