gons

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

gons (język wilamowski)[edytuj]

gens (1.2)
gons (1.3)
zapisy w ortografiach alternatywnych:
gaons • gonz
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ornit. gęś[1][2]
(1.2) pot. gęś szara[1][2]
(1.3) kulin. gęś[1][2]
odmiana:
(1.1-3) lp gons; lm gens
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. genzašmolc
zdrobn. gȧnsła n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Wilamowski - Ptaki
(1.3) zobacz też: Indeks:Wilamowski - Jedzenie
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Józef Latosiński, Monografia miasteczka Wilamowic: na podstawie źródeł autentycznych: z ilustracyami i mapką, Drukarnia Literacka pod zarządem L. K. Górskiego, Kraków 1909.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. A-R, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 162.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=gons&oldid=7490864”