gołębica

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

gołębica (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌɡɔwɛ̃mˈbʲiʦ̑a], AS[gou̯ẽmbʹica], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.asynch. ę akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ornit. samica gołębia
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Do sieni wleciała gołębica i usiadła na kołowrotku.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) reg. śl. hołubiczka
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. gołąb m, gołąbek m, gołąbeczek m, gołębię n, gołębnik m, gołębiarstwo n, gołębiarnia ż, gołębiarz m, gołębiarka ż, gołębiowate n lm, gołąbkowate nmos
zdrobn. gołąbka ż, gołąbeczka ż
przym. gołębi, gołębiarski
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. gołąb + -ica
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: