gniew

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: Gniew

gniew (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ɟɲɛf], AS[ǵńef], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) uczucie złości, silne niezadowolenie z czegoś lub kogoś; zob. też gniew (emocja) w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Kamil w gniewie zdemolował własny pokój.
składnia:
kolokacje:
(1.1) zrobić coś z (powodu) gniewu / w gniewie • wpaść w gniew • pałać / kipieć gniewem • wyładowywać gniew na kimśhamować / powściągać gniew • wybuchnąć gniewem
synonimy:
(1.1) złość, wściekłość
antonimy:
(1.1) spokój
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. gniewianin m, gniewianka ż, Gniew m, rozgniewanie n
czas. zagniewać, gniewać ndk.
przym. gniewny, zagniewany
przysł. gniewnie
związki frazeologiczne:
gniew bez siły – owoc zgniłygniew nie ma rozumugniewu i zazdrości nie zjesz, choć połkniesz
etymologia:
prasł. *gněvъ[1]
źródłosłów nazwisk Gniewek, Gniewko[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „gniew” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
  2. Jan Miodek, Słownik ojczyzny polszczyzny, oprac. Monika Zaśko-Zielińska, Tomasz Piekot, wydawnictwo Europa, Wrocław 2002, s. 224.