giurato

giurato (język włoski)

wymowa:

IPA: /ʤu.ˈra.to/

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) praw. przysięgły

(1.2) stwierdzony (poparty) przysięgą

(1.3) przen. zaprzysięgły, śmiertelny

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) praw. przysięgły, ławnik

czasownik, forma fleksyjna

(3.1) imiesłów czasu przeszłego (participio passato) od: giurare

odmiana:

(1.1-3) lp giurato m, giurata ż; lm giurati m, giurate ż

(2.1) lp giurato; lm giurati

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) perito giurato → rzeczoznawca, biegły przysięgły

(1.2) guardia giurata → ochroniarz, strażnik

(1.3) nemico giurato → śmiertelny wróg

synonimy:

(1.1) giuratorio

(1.3) accanito, acerrimo, dichiarato, inesorabile, irriducibile, mortale, spietato

(2.1) giudice popolare

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. giuramento m, giurata ż, giure m, giurì m, giuria ż, giurista m ż, giuro m

czas. giurare

przym. giurabile, giurativo, giuratorio, giuristico

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1-3) wł. giurare < łac. iurare

(2.1) łac. iuratus < łac. iurare

uwagi:

źródła: