gadatliwy

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

gadatliwy (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌɡadaˈtlʲivɨ], AS[gadatlʹivy], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob. ?/i
znaczenia:

przymiotnik jakościowy

(1.1) taki, który dużo i chętnie mówi
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Chociaż z natury nieco gadatliwy, bystry Rusin dobrze wiedział, kiedy należy trzymać język za zębami[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) elokwentny, rozgadany, rozmowny, rozszczebiotany, roztrajkotany, szczebiotliwy, terkotliwy, wielomówny[2]
antonimy:
(1.1) małomówny, burkliwy, lakoniczny, milczący, milczkowaty, milkliwy, mrukliwy, mrukowaty, nierozmowny
hiperonimy:
(1.1) towarzyski
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. gadałka ż, gadanina ż, gaduła m/ż, gadatliwość ż, gadanie n
czas. gadać, wygadać, wygadywać
przysł. gadatliwie
wykrz. gadanie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Witold Jabłoński, Ogród miłości, 2006, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.