głagolica

głagolica (język polski)

tekst zapisany głagolicą (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌɡwaɡɔˈlʲiʦ̑a], AS: [gu̯agolʹica], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) jęz. najstarszy alfabet słowiański; zob. też głagolica w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	głagolica
dopełniacz	głagolicy
celownik	głagolicy
biernik	głagolicę
narzędnik	głagolicą
miejscownik	głagolicy
wołacz	głagolico

przykłady:

(1.1) Głagolica została opracowana przez greckiego misjonarza Cyryla jako alfabet języka staro-cerkiewno-słowiańskiego.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. głagolicki

związki frazeologiczne:

etymologia:

chorw. glagoljica

uwagi:

(1.1) por. cyrylica • grażdanka

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Glagolitic, Glagolitic alphabet
• białoruski: (1.1) глаголіца ż
• bułgarski: (1.1) глаголица ż
• chorwacki: (1.1) glagoljica ż
• czeski: (1.1) hlaholice ż
• niemiecki: (1.1) Glagoliza ż
• rosyjski: (1.1) глаголица ż
• słowacki: (1.1) hlaholika ż
• słoweński: (1.1) glagolica ż
• ukraiński: (1.1) глаголиця ż

źródła: