gładzić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

gładzić (język polski)[edytuj]

mężczyzna gładzi (2.1) wylewkę
wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) przesuwać po czymś delikatnie ręką

czasownik przechodni niedokonany (dk. wygładzić)

(2.1) usuwać drobne nierówności, czynić powierzchnię gładką

czasownik przechodni niedokonany (dk. zgładzić)

(3.1) daw. zabijać, unicestwiać

czasownik zwrotny gładzić się

(4.1) głaskać samego siebie
odmiana:
(1.1, 2.1, 3.1) koniugacja VIa
(4.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Podszedł i gładził matkę po wąskich plecach, drgających od płaczu[1].
(3.1) Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata[2].
składnia:
(4.1) gładzić się N. po Ms.
kolokacje:
(2.1) epoka kamienia gładzonego
synonimy:
(1.1) głaskać
(2.1) wygładzać
(3.1) zabijać, unicestwiać, niszczyć
(4.1) głaskać się
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) pieścić
(2.1) równać
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. gładkość ż, gładzak mrz, gładzarka ż, gładzenie n, gładzenie się n, gładziarka ż, gładzik mrz, gładź ż, wygładzanie n, wygładzenie n, zgładzanie n, zgładzenie n, zagłada ż, gładkość ż
czas. wygładzać ndk., wygładzić dk., zgładzać ndk., zgładzić dk.
przym. gładki
zdrobn. gładziutki, gładziuteńki
przysł. gładko
zdrobn. gładziutko, gładziuteńko
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Bohdan Czeszko, Pokolenie, 1951, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Biblia, J 1, 29