formować

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

formować (język polski)[edytuj]

piekarz formuje (1.1) bochenki
wymowa:
IPA[fɔrˈmɔvaʨ̑], AS[formovać] ?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) nadawać czemuś określoną formę, kształt[1]
(1.2) o grupie ludzi: ustawiać się w pewnym porządku[1]
(1.3) wyrabiać w kimś określone cechy lub postawy[1]
(1.4) organizować coś powołując do życia[1]
odmiana:
(1.1-4) koniugacja IV
przykłady:
(1.2) Gdy orszak się formował, Szarlej został z tyłu, dyskretnie wezwał ku sobie Reynevana i Samsona Miodka[2].
(1.3) I temat, i sami rozmówcy formują kształt idealnego człowieka epoki[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. forma ż, foremka ż, formowanie n, formiernia ż, format m, formator mos, formalizacja ż
czas. uformować, sformować
przym. foremny, foremkowy, formatowy, formacyjny, formatywny
przysł. foremnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „formować” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Andrzej Sapkowski, Narrenturm, 2002, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. Jerzy Ziomek, Renesans, 1973, Narodowy Korpus Języka Polskiego.