finał
finał (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) koniec, zakończenie
- (1.2) sport. końcowe zawody między zwycięzcami eliminacji mające na celu wyłonienie ostatecznego zwycięzcy rozgrywek
- (1.3) muz. ostatnia część cyklu sonatowego lub suitowego
- (1.4) muz. zakończenie aktu lub całej opery, przedstawienia
- odmiana:
- (1.1-4)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik finał finały dopełniacz finału finałów celownik finałowi finałom biernik finał finały narzędnik finałem finałami miejscownik finale finałach wołacz finale finały
- przykłady:
- (1.1) W finale Ligi Światowej siatkarzy w 2012 r. reprezentacja Polski pokonała reprezentację Stanów Zjednoczonych 3:0.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) finał prac • tragiczny finał
- (1.2) finał mistrzostw świata • finał rozgrywek • droga do finału • wejść do finału • uczestniczyć w finale
- synonimy:
- (1.1) koniec
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. finisaż mrz, finalista m, finalistka ż, finalizowanie n
- czas. finalizować ndk.
- przym. finałowy, finalny
- przysł. finalnie
- związki frazeologiczne:
- znaleźć swój finał w sądzie
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) final, end, ending; (1.2) final; (1.3) finale; (1.4) finale
- bułgarski: (1.1) финал m; (1.2) финал m
- niemiecki: (1.1) Finale n; (1.2) Finale n, Schlussrunde ż; (1.3) Finale n, Schlusssatz m; (1.4) Finale n, Schlusssatz m
- nowogrecki: (1.1) τέλος n; (1.4) φινάλε n
- słowacki: (1.1) finále
- źródła: