figiel
figiel (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub męskozwierzęcy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik figiel figle dopełniacz figla figlów / rzad. figli[1][2] celownik figlowi figlom biernik figiel / figla[2] figle narzędnik figlem figlami miejscownik figlu figlach wołacz figlu figle
- przykłady:
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. figlarz m, figlarka ż, figlarność ż, figlowanie n
- czas. figlować ndk.
- przym. figlarny
- przysł. figlarnie
- związki frazeologiczne:
- o mały figiel • figle-migle • spłatać figla/płatać figle • psie figle • stroić figle • święta Honorata figle płata
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) trick
- czeski: (1.1) fígl
- japoński: (1.1) 悪戯 (いたずら, itazura)
- jidysz: (1.1) spłatać przykrego figla אָפּטאָן אויף טערקיש (opton ojf terkisz)
- kaszubski: (1.1) psota ż, fif m
- litewski: (1.1) išdaiga ż, pokštas m
- niemiecki: (1.1) Faxen lm, Streich m, Schabernack m
- włoski: (1.1) celia ż, cilecca ż
- źródła:
- ↑ Hasło „figiel” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 164.
- ↑ 2,0 2,1 Hasło „figiel” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 259.