fanzolić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

fanzolić (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[fãw̃ˈzɔlʲiʨ̑], AS[fãũ̯zolʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.samogł.+n/m+szczelin. ?/i
znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) pot. mówić bzdury, mówić nie na temat; bredzić, bełkotać
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Panie szkaradny, fanzolisz, że uszy więdną.[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) pitolić, bredzić, mówić od rzeczy
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. fanzolenie n, fandzolenie n
czas. fandzolić ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
ze śląskiego
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. z Internetu