fakul

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

fakul (język węgierski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

czasownik nieprzechodni

(1.1) płowieć / wypłowieć, blaknąć / wyblaknąć
(1.2) blednąć / zblednąć
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. fakó, fakulás
czas. fakít
przym. fakó
związki frazeologiczne:
etymologia:
węg. fakó + -ul
uwagi:
zobacz też: elfakulkifakulmegfakul
źródła:

fakul (język wilamowski)[edytuj]

fakul (1.1)
zapisy w ortografiach alternatywnych:
fǡkəlfȧklfakel
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) zool. prosię[1]
(1.2) pot. (o kimś) brudas, świntuch
odmiana:
(1.1) lp fakul; lm fakuln
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Ferkel
uwagi:
(1.1) zobacz też: indeks:Wilamowski - Ssaki
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Józef Latosiński, Monografia miasteczka Wilamowic: na podstawie źródeł autentycznych: z ilustracyami i mapką, Drukarnia Literacka pod zarządem L. K. Górskiego, Kraków 1909, s. 303.