fałszywość

fałszywość (język polski)

wymowa:

IPA: [fawˈʃɨvɔɕʨ̑], AS: [fau̯šyvość] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co jest fałszywe, niezgodne z prawdą

(1.2) cecha tego, co jest podrobione, sfałszowane

(1.3) cecha kogoś, kto postępuje fałszywie, dwulicowo, obłudnie

(1.4) zachowanie kogoś, kto podszywa się pod inną osobę

(1.5) cecha tego, co jest pozbawione harmonii

odmiana:

(1.1-5)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	fałszywość	fałszywości
dopełniacz	fałszywości	fałszywości
celownik	fałszywości	fałszywościom
biernik	fałszywość	fałszywości
narzędnik	fałszywością	fałszywościami
miejscownik	fałszywości	fałszywościach
wołacz	fałszywości	fałszywości

przykłady:

(1.3) W „Świętoszku” Molier stworzył świetną ekspozycję, w zręczny sposób charakteryzując obie strony konfliktu: świętoszków, z Tartuffe'em na czele i sprzeciwiającej im się grupie, świadomej fałszywości Tartuffe'a.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) fikcyjność, nieprawdziwość, błędność, niewiarygodność

(1.2) nieautentyczność

(1.3) dwulicowość, podwójna moralność, faryzeizm, faryzejstwo, faryzeuszostwo, hipokryzja, nieszczerość, obłuda, przewrotność, zakłamanie

(1.5) nieharmoniczność, nieharmonijność

antonimy:

(1.1) prawdziwość, wiarygodność

(1.2) autentyczność

(1.3) szczerość, autentyczność, otwartość, prostoduszność, prostolinijność

(1.5) harmoniczność, harmonijność

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. fałszywka ż, fałsz m, fałszerstwo n, fałszerz m, fałszerka ż

czas. fałszować ndk., sfałszować dk.

przym. fałszywy

przysł. fałszywie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• bułgarski: (1.1) фалшивост ż
• jidysz: (1.3) צבֿיעות n (cwies)
• ukraiński: (1.1) фальшивість ż; (1.2) фальшивість ż; (1.3) фальшивість ż; (1.5) фальшивість ż
• włoski: (1.1) falsità

źródła: