fałd
fałd (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) zagięcie, załamanie materiału, skóry lub innej powierzchni[1][2]
- (1.2) geol. wygięcie warstw skalnych bez przerwania ich ciągłości; zob. też fałd w Wikipedii.
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik fałd fałdy dopełniacz fałdu fałdów celownik fałdowi fałdom biernik fałd fałdy narzędnik fałdem fałdami miejscownik fałdzie fałdach wołacz fałdzie fałdy
- przykłady:
- (1.1) Każdy fałd tej sukni, każde załamanie, każda krzywa linia atłasu obejmującego ramiona stawała się linią najwyższej piękności…[3]
- (1.2) Dolina przebiegająca wzdłuż fałdów skalnych o jednakowym nachyleniu.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) fałd powiekowy • przysiąść fałdów • fałd wygładzić / ułożyć / udrapować
- (1.2) fałd asymetryczny / normalny / obalony / symetryczny • oś / przegub fałdu
- synonimy:
- (1.1) fałda
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- Na oznaczenie zagięcia materiału używa się częściej formy żeńskiej fałda, formy męskiej używa się zwykle w terminologii naukowej.[5]
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „fałd” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „fałd” w: Elektroniczny słownik języka polskiego XVII i XVIII wieku, red. Włodzimierz Gruszczyński, Instytut Języka Polskiego PAN, Warszawa.
- ↑ Stefan Żeromski, Dzieje grzechu, tom I, rozdz. VII.
- ↑ Hasło „fałd” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927, s. 117.
- ↑ D. Buttler, H. Kurkowska, H. Satkiewicz, Kultura języka polskiego, t. 1, PWN, 1971, s. 149.
