esencja

esencja (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kulin. stężony napar herbaciany

(1.2) wyciąg, wywar

(1.3) istota, sedno

(1.4) filoz. istota rzeczy

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	esencja	esencje
dopełniacz	esencji	esencji / daw. esencyj
celownik	esencji	esencjom
biernik	esencję	esencje
narzędnik	esencją	esencjami
miejscownik	esencji	esencjach
wołacz	esencjo	esencje

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) esencja herbaciana

(1.2) esencja octowa • esencja aromatyczna

synonimy:

(1.2) ekstrakt, koncentrat, wyciąg

(1.3) clou, istota, kwintesencja, meritum, sedno, sens, treść

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. esencjonalny

rzecz. kwintesencja ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. essentia → istota, treść

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.3) essence
• karpatorusiński: (1.2) есенція ż
• rosyjski: (1.2) эссенция ż; (1.3) эссенция ż
• ukraiński: (1.2) есенція ż

źródła: