endure

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

endure (język angielski)[edytuj]

wymowa:
bryt. IPA/ɪnˈdjʊə̯(ɹ)/ lub /ɪnˈd͡ʒʊə̯(ɹ)/
amer. IPA/ɪnˈdʊɹ/
wymowa amerykańska?/i
wymowa amerykańska?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) znosić, wytrzymywać
(1.2) przetrwać, trwać
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. endurable, enduring, unendurable
rzecz. endurance
związki frazeologiczne:
what can't be cured, must be endured
etymologia:
średnioang. enduren z st.franc. endurer z łac. indurare[1]
uwagi:
źródła:

endure (język francuski)[edytuj]

wymowa:
IPA/ɑ̃.dyʁ/
?/i
znaczenia:

czasownik, forma fleksyjna

(1.1) 1. os. lp ter. trybu oznajmującego od endurer
(1.2) 3. os. lp ter. trybu oznajmującego od endurer
(1.3) 1. os. lp ter. trybu łącznego od endurer
(1.4) 3. os. lp ter. trybu łącznego od endurer
(1.5) 2. os. lp trybu rozkazującego od endurer
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

endure (język hiszpański)[edytuj]

wymowa:
IPA[ẽn̩.ˈdu.ɾe]
znaczenia:

czasownik, forma fleksyjna

(1.1) 1. os. lp (yo) czasu teraźniejszego (presente) trybu łączącego (subjuntivo) od endurar
(1.2) 3. os. lp (él, ella, usted) czasu teraźniejszego (presente) trybu łączącego (subjuntivo) od endurar
(1.3) 3. os. lp (usted) trybu rozkazującego (imperativo) od endurar
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: