ekspresjonizm

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

ekspresjonizm (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌɛksprɛˈsʲjɔ̇̃ɲism̥], AS[ekspresʹi ̯o̊̃ńism̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł.podw. art.nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) szt. kierunek w sztuce, który miał na celu wyrażenie uczuć artysty; zob. też ekspresjonizm w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Także w liryce ekspresjonizmu znajdujemy sonety, tam miały odzwierciedlać upadek starych wartości albo groteskowość i dziwność.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) awangarda
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ekspresja ż, ekspresyjność ż, ekspresjonista m, ekspresjonistka ż, ekspresjonistyczność ż
przym. ekspresjonistyczny, ekspresyjny
przysł. ekspresyjnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. expressionnisme[2]
uwagi:
Formy liczby mnogiej w tabeli odmiany zostały podane za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[3]. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
  2. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „ekspresjonizm” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.