egzaltacja

egzaltacja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɛɡzalˈtaʦ̑ʲja], AS: [egzaltacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przesadne demonstrowanie uczuć, niewspółmierne do ich siły, nieadekwatne do poziomu emocjonalnego sytuacji, oraz nadmierne lub pełne zaangażowania i zachwytu wyrażanie myśli

odmiana:

(1.1) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	egzaltacja	egzaltacje
dopełniacz	egzaltacji	egzaltacji / przest. egzaltacyj
celownik	egzaltacji	egzaltacjom
biernik	egzaltację	egzaltacje
narzędnik	egzaltacją	egzaltacjami
miejscownik	egzaltacji	egzaltacjach
wołacz	egzaltacjo	egzaltacje

przykłady:

(1.1) Jej egzaltacja była bardzo męcząca.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) afektacja

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. egzaltowany

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. exaltation < łac. exalto → podnosić < łac. ex + altus → z, od strony + wysoki

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) exaltation
• arabski: (1.1) تعظيم
• białoruski: (1.1) экзальтацыя ż
• bułgarski: (1.1) екзалтация ż
• duński: (1.1) eksaltation w, opstemthed w
• francuski: (1.1) exaltation ż
• hiszpański: (1.1) exaltación ż
• interlingua: (1.1) exaltation
• nowogrecki: (1.1) εγκωμιασμός m
• portugalski: (1.1) exaltação ż
• rosyjski: (1.1) экзальтированность ż, восторженность ż
• włoski: (1.1) esaltazione ż

źródła: