edyficjum

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

edyficjum (język polski)[edytuj]

wymowa:
[uwaga 1] IPA[ˌɛdɨˈfʲiʦ̑ʲjũm], AS[edyfʹicʹi ̯ũm], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) daw. budynek, gmach[1][2]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. edyfikacja ż, edyfikator m
czas. edyfikować ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
  1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: budynek, gmach
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „edyficjum” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 671.
  2. http://www.archive.org/stream/sownikwyrazwobcy00newy/sownikwyrazwobcy00newy_djvu.txt