dziobak

dziobak (język polski)

dziobak (1.1)

dziobak (1.2)

dziobak (2.1)

wymowa:

IPA: [ˈʥ̑ɔbak], AS: [ʒ́obak], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) zool. Ornithorhynchidae, stekowiec z rodziny dziobakowatych; zob. też dziobak w Wikipedii

(1.2) kolej. środ. elektryczny zespół trakcyjny Pendolino; zob. też Pendolino w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) żegl. bukszpryt

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dziobak	dziobaki
dopełniacz	dziobaka	dziobaków
celownik	dziobakowi	dziobakom
biernik	dziobaka	dziobaki
narzędnik	dziobakiem	dziobakami
miejscownik	dziobaku	dziobakach
wołacz	dziobaku	dziobaki

przykłady:

(1.1) Niektórzy uważają, że dziobak to bardzo dziwne stworzenie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dziób m, dziobek m, dzióbek mos/mrz, dziobakowate nmos, dziobanie n

czas. dziobać ndk.

przym. dziobowy, dziobakowy, dziobakowaty

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ssaki

tłumaczenia:

(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: bukszpryt

• angielski: (1.1) platypus
• arabski: (1.1) خلد الماء
• asturyjski: (1.1) ornitorrincu m
• baskijski: (1.1) ornitorrinko
• czeski: (1.1) ptakopysk m
• czirokeski: (1.1) ᎹᏱᏕ (mayide)
• duński: (1.1) næbdyr n
• esperanto: (1.1) ornitorinko
• fiński: (1.1) vesinokkaeläin
• francuski: (1.1) ornithorynque m
• hiszpański: (1.1) ornitorrinco m
• islandzki: (1.1) breiðnefur m
• japoński: (1.1) カモノハシ, 鴨嘴
• kaszubski: (1.1) dzëbôl m
• koreański: (1.1) 오리너구리 (orinŏguri)
• litewski: (1.1) ančiasnapis m
• mongolski: (1.1) нугасан хошуут
• niderlandzki: (1.1) vogelbekdier n
• niemiecki: (1.1) Schnabeltier n
• norweski (bokmål): (1.1) nebbdyr
• nowogrecki: (1.1) ορνιθόρυγχος m
• rosyjski: (1.1) утконос m
• słowacki: (1.1) vtákopysk
• słoweński: (1.1) kljunaš m
• szwedzki: (1.1) näbbdjur
• węgierski: (1.1) kacsacsőrű emlős
• włoski: (1.1) ornitorinco m

źródła: