dzierżyć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dzierżyć (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈʥ̑ɛrʒɨʨ̑], AS[ʒ́eržyć], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. zdzierżyć)

(1.1) przest. albo książk. trzymać
(1.2) mieć we władaniu, posiadać

czasownik zwrotny niedokonany dzierżyć się

(2.1) przest. trzymać się
odmiana:
(1.1-2) koniugacja VIb
przykłady:
(1.1) Za zdrowie Najjaśniejszego Pana! - dworzanie odpowiedzieli tubalnie, dzierżąc pełne kielichy[1].
składnia:
(1.1-2) dzierżyć + B.
kolokacje:
(1.1) dzierżyć berło / miecz / ster / sztandardzierżyć prymdzierżyć władzędzierżyć palmę pierwszeństwa
synonimy:
(1.1) trzymać, reg. śl. dzierżeć
antonimy:
(1.1) puszczać
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dzierżenie n, dzierżyciel m, dzierżycielka ż, dzierżak m, zdzierżenie n
czas. dzierżeć, zdzierżyć dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: trzymać
źródła:
  1. Mariusz Sieniewicz, Żydówek nie obsługujemy, 2005, Narodowy Korpus Języka Polskiego.