dzielnicowy

dzielnicowy (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) policjant nadzorujący określony rejon miasta

przymiotnik relacyjny

(2.1) związany z dzielnicą (np. miasta lub państwa), dotyczący dzielnicy

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dzielnicowy	dzielnicowi
dopełniacz	dzielnicowego	dzielnicowych
celownik	dzielnicowemu	dzielnicowym
biernik	dzielnicowego	dzielnicowych
narzędnik	dzielnicowym	dzielnicowymi
miejscownik	dzielnicowym	dzielnicowych
wołacz	dzielnicowy	dzielnicowi

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	dzielnicowy		dzielnicowa	dzielnicowe	dzielnicowi	dzielnicowe
dopełniacz	dzielnicowego		dzielnicowej	dzielnicowego	dzielnicowych
celownik	dzielnicowemu		dzielnicowej	dzielnicowemu	dzielnicowym
biernik	dzielnicowego	dzielnicowy	dzielnicową	dzielnicowe	dzielnicowych	dzielnicowe
narzędnik	dzielnicowym		dzielnicową	dzielnicowym	dzielnicowymi
miejscownik	dzielnicowym		dzielnicowej	dzielnicowym	dzielnicowych
wołacz	dzielnicowy		dzielnicowa	dzielnicowe	dzielnicowi	dzielnicowe
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Powiadomiła dzielnicowego o kolejnej rozróbie.

(2.1) Mamy nasze dzielnicowe pisemko i jesteśmy z niego dumni.

(2.1) Ruś rozpadła się na szereg księstw dzielnicowych.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dzielnica ż, dzielnicowość ż

czas. dzielić ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1-2) pol. dzielnica + -owy

uwagi:

tłumaczenia:

• czeski: (1.1) slang. obvoďák m, územář m

źródła: