dysforia

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dysforia (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA: [dɨsˈfɔrʲja], AS: [dysforʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j  ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) psych. zły nastrój występujący w zaburzeniach psychicznych, samopoczucie nacechowane drażliwością, skłonnością do agresji i czynów impulsywnych; zob. też dysforia w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikdysforiadysforie
dopełniaczdysforiidysforii
celownikdysforiidysforiom
biernikdysforiędysforie
narzędnikdysforiądysforiami
miejscownikdysforiidysforiach
wołaczdysforiodysforie
przykłady:
(1.1) Stwierdzono, że zaburzenia depresyjne wyrażają się głównie dysforią, a ponadto występują także różnego typu obrazy depresyjne, zwykle jednak o nietypowym obrazie klinicznym.[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.1) euforia
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. dysforyczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) gr. δύσφορος (dýsphoros)
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Roczniki Pomorskiej Akademii Medycznej im. Gen. Karola Świerczewskiego, w Szczecinie, Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, Szczecin 1975, s. 198

dysforia (język fiński)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) psych. dysforia
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=dysforia&oldid=7924185”