dowódca

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dowódca (język polski)[edytuj]

dowódca (1.1)
wymowa:
IPA: [dɔˈvutʦ̑a], AS: [dovutca], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) wojsk. osoba kierująca grupą wojskowych; zob. też dowódca w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikdowódcadowódcy
dopełniaczdowódcydowódców
celownikdowódcydowódcom
biernikdowódcędowódców
narzędnikdowódcądowódcami
miejscownikdowódcydowódcach
wołaczdowódcodowódcy
przykłady:
(1.1) Dowódca wydał rozkaz odwrotu.
(1.1) Podczas wojny mój dziadek był dowódcą klucza.
(1.1) Wojsko czeka tylko na rozkaz dowódcy.
składnia:
kolokacje:
(1.1) dowódca sił zbrojnych
synonimy:
(1.1) komendant, wódz
antonimy:
(1.1) szeregowy
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dowództwo n, dowodzenie n
forma żeńska dowódczyni
czas. dowodzić
przym. dowódczy
związki frazeologiczne:
przysłowie: gdzie wielu dowódców, tam bitwa przegrana
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=dowódca&oldid=8259976”