dokuczliwy

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dokuczliwy (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌdɔkuʧ̑ˈlʲivɨ], AS[dokučlʹivy], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) lubiący dokuczać
(1.2) przykry do znoszenia, trudny do wytrzymania, dotkliwy
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Dokuczliwi sąsiedzi utrudniali jej życie.
(1.2) Podczas jesiennego wieczoru panował dokuczliwy ziąb.
(1.2) Co można zrobić, aby ból kręgosłupa był mniej dokuczliwy?
składnia:
kolokacje:
(1.1) dokuczliwy sąsiad • dokuczliwe dziecko
(1.2) dokuczliwy ból / kaszel • dokuczliwe swędzenie • dokuczliwy hałas / wiatr / ziąb • dokuczliwa zima • dokuczliwe zimno
synonimy:
(1.1) dokuczający, nieznośny; daw. dokuczny
(1.2) dotkliwy, nieznośny, przenikliwy, uciążliwy
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kucza ż, dokuczliwość ż, dokuczanie n, dokuczenie n, dokucznik m, dokuczliwiec m
czas. dokuczać ndk., dokuczyć dk.
przym. dokuczny
przysł. dokuczliwie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: