doktorancki

doktorancki (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌdɔktɔˈrãnʦ̑ʲci], AS: [doktorãncʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) nauk. związany z doktoratem

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	doktorancki		doktorancka	doktoranckie	doktoranccy	doktoranckie
dopełniacz	doktoranckiego		doktoranckiej	doktoranckiego	doktoranckich
celownik	doktoranckiemu		doktoranckiej	doktoranckiemu	doktoranckim
biernik	doktoranckiego	doktorancki	doktorancką	doktoranckie	doktoranckich	doktoranckie
narzędnik	doktoranckim		doktorancką	doktoranckim	doktoranckimi
miejscownik	doktoranckim		doktoranckiej	doktoranckim	doktoranckich
wołacz	doktorancki		doktorancka	doktoranckie	doktoranccy	doktoranckie
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Zawodowo byłam na znacznie gorszej pozycji niż koledzy ze studium doktoranckiego – czas przeznaczony na doktorat wykorzystałam na góry.

składnia:

kolokacje:

(1.1) studia doktoranckie

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. doktorowa ż, doktorat m, doktoracik m, doktorant m, doktorantka ż, doktor m, doktorka ż

przym. doktorski

czas. doktoryzować się

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) дактаранцкі
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1) studia doktoranckie:
• rosyjski: (1.1) докторантский
• słowacki: (1.1) doktorandský
• ukraiński: (1.1) докторантський

źródła: