dochodzenie

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dochodzenie (język polski)[edytuj]

śledczy prowadzi dochodzenie (1.1)
wymowa:
IPA[ˌdɔxɔˈʣ̑ɛ̃ɲɛ], AS[doχoʒńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.-ni…akc. pob. ?/i
?/i ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) praw. ogół czynności prowadzone przez prokuratora, policję lub sędziego śledczego zmierzające do wyjaśnienia okoliczności związanych z przestępstwem[1]
(1.2) rzecz. odczas. od dochodzić
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Pomimo wielkich wysiłków włożonych w dochodzenie, policja nie potrafi ustalić tożsamości seryjnego zabójcy, który sieje postrach w mieście.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dochodzeniówka ż, dochodzeniowiec m, dochód m, dochodowość ż, dojście n
czas. dochodzić ndk., dojść dk.
przym. dochodzeniowy, dochodowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „dochodzenie” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.