dożywotni

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dożywotni (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌdɔʒɨˈvɔtʲɲi], AS[dožyvotʹńi], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, który potrwa do końca czyjegoś życia
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Różne rzeczypospolite miewały obieranych naczelników swoich: to w jednej na rok jeden konsul, to w innej prezydent na lat dziesięć, to jeszcze w innych, dożywotni dożowie. W rzeszy niemieckiej obierany był dożywotni cesarz.[1]
składnia:
kolokacje:
(1.1) dożywotni wyrok / zakaz / zapis / senator • dożywotnia renta / gwarancja / służebność • dożywotnie zesłanie / użytkowanie / stanowisko
synonimy:
(1.1) doczesny
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dożywocie n, dożywotnik m
czas. dożyć, dożywać
przysł. dożywotnio, dożywotnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Joachim Lelewel Dzieje polski które stryj synowcom swoim opowiedział, nakładem Zygmunta Schlettera, Wrocław 1843, s. 170-171