dewastacja

dewastacja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌdɛvaˈstaʦ̑ʲja], AS: [devastacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) bezwzględne niszczenie, rujnowanie

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dewastacja	dewastacje
dopełniacz	dewastacji	dewastacji / przest. dewastacyj
celownik	dewastacji	dewastacjom
biernik	dewastację	dewastacje
narzędnik	dewastacją	dewastacjami
miejscownik	dewastacji	dewastacjach
wołacz	dewastacjo	dewastacje

przykłady:

(1.1) W gazecie pisali dziś o dewastacji cmentarza żydowskiego.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) ruina; pot. rujnacja

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zdewastowanie n, dewastowanie n, dewastator mos

czas. dewastować ndk., zdewastować dk.

przym. dewastacyjny, dewastatorski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) спусташэнне n, разбурэнне n, зруйнаванне n, знішчэнне n
• jidysz: (1.1) חורבן m (churbn)

źródła: