destynacja
destynacja (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˌdɛstɨ̃ˈnaʦ̑ʲja], AS: [destỹnacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1) blm,
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik destynacja destynacje dopełniacz destynacji destynacji / przest. destynacyj[3] celownik destynacji destynacjom biernik destynację destynacje narzędnik destynacją destynacjami miejscownik destynacji destynacjach wołacz destynacjo destynacje - (1.2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik destynacja destynacje dopełniacz destynacji destynacji / przest. destynacyj celownik destynacji destynacjom biernik destynację destynacje narzędnik destynacją destynacjami miejscownik destynacji destynacjach wołacz destynacjo destynacje
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. destynować ndk.
- rzecz. destynowanie n, destynator mos
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) łac. destinatio[4]
- (1.2) za ang. destination
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „destynacja” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Porada „Kto zatwierdza słowa?” w: Poradnia językowa PWN.
- ↑ Hasło „destynacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Hasło „destynacja” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 448.
