derywacja

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

derywacja (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌdɛrɨˈvaʦ̑ʲja], AS[deryvacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) jęz. tworzenie nowych wyrazów przez dodanie lub usunięcie przedrostków i przyrostków; zob. też derywacja (językoznawstwo) w Wikipedii
(1.2) jęz. rozwinięcie zdania
(1.3) lotn. kąt znoszenia samolotu; zob. też kąt znoszenia w Wikipedii
(1.4) wojsk. kąt znoszenia pocisku
(1.5) socjol. pozalogiczne uzasadnienie ludzkiego działania; zob. też derywacja (socjologia) w Wikipedii
odmiana:
(1.1-5)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) afiksacja
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. derywat m
przym. derywacyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. derivatio (odwrócenie kierunku wody)[1] < łac. derivare (odprowadzać wodę)[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „derywacja” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Alicja Nagórko, Zarys gramatyki polskiej, PWN, Warszawa 2007, s. 171.