dawca

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dawca (język polski)[edytuj]

dawca (1.2) krwi
wymowa:
IPA[ˈdafʦ̑a], AS[dafca], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ten, który daje
(1.2) med. osoba, od której pochodzi przeszczepiany organ
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Ksiądz podziękował wszystkim dawcom datków na sierociniec.
(1.2) Po wielu perypetiach udało się znaleźć dawcę szpiku.
składnia:
(1.1) dawca + D. + C.
kolokacje:
(1.1) dawca czegoś / zasiłku / jałmużny / … komuś / żebrakowi / biedakowi / … • ofiarodawcapracodawcaprawodawcaustawodawcawnioskodawca
(1.2) dawca szpiku / krwi / nerki / … • krwiodawca
synonimy:
(1.1) ims. dający
antonimy:
(1.1) odbiorca
(1.2) biorca
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. dawać ndk., dać dk.
forma żeńska dawczyni ż
rzecz. danie n, dawanie n, rozdanie n, dawka ż
przysł. zdawkowo
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. dawać + -ca[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Stanisław Szober, Gramatyka języka polskiego, PWN, Warszawa 1968, s. 121.