dłużnik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: dlužník

dłużnik (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈdwuʒʲɲik], AS[du̯užʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) praw. osoba lub instytucja zobowiązana do zwrotu długu (w formie pieniężnej lub rzeczowej) wierzycielowi; zob. też dłużnik w Wikipedii
(1.2) książk. osoba mająca wobec kogoś moralne zobowiązania
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Jeśli dłużnicy nadal będą zalegać mi ze spłatami, to w końcu ja sam nie będę miał czym zapłacić rachunków.
(1.2) Dziękuję ci za pomoc, jestem twoim dłużnikiem.
składnia:
kolokacje:
(1.1) dłużnik wekslowydłużnik solidarny
synonimy:
antonimy:
(1.1) wierzyciel
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
forma żeńska dłużniczka
czas. zadłużać/zadłużyć
rzecz. dług m
przym. dłużny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: