czytnik
czytnik (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) inform. urządzenie odczytujące dane zapisane na karcie pamięci (magnetycznej lub elektronicznej)[1]
- (1.2) inform. urządzenie fotooptyczne odczytujące dane zakodowane kodem kreskowym, np. cenę towaru w sklepie[1]
- (1.3) inform. urządzenie elektroniczne potrafiące rozpoznawać znaki[1]
- (1.4) inform. urządzenie, z którego można czytać teksty jak z książki
- (1.5) inform. program komputerowy, dzięki któremu można czytać informacje z określonych kanałów informacji, np. RSS, IRC
- odmiana:
- (1.1-5)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik czytnik czytniki dopełniacz czytnika czytników celownik czytnikowi czytnikom biernik czytnik czytniki narzędnik czytnikiem czytnikami miejscownik czytniku czytnikach wołacz czytniku czytniki
- przykłady:
- (1.1) Coraz popularniejsze elektroniczne karty pamięci stosowane powszechnie w aparatach i kamerach cyfrowych czy telefonach komórkowych można odczytywać m.in. za pomocą zewnętrznych i wewnętrznych czytników kart podłączanych do komputera przez port USB.
- (1.2) W jednej z kas zepsuł się czytnik.
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) urządzenie
- (1.2) urządzenie
- (1.3) urządzenie
- (1.4) urządzenie
- (1.5) program
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. czytelnik m, czytelniczka ż, czytelnictwo n, czytelnia ż, czytanka ż, czytelność ż, czytadło n, czytanie n, czytywanie n, przeczytanie n, poczytność ż
- czas. czytać ndk., przeczytać dk.
- przym. czytelniczy, czytelniany, czytelny, czytnikowy, poczytny
- przysł. czytelnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) reader; (1.2) scanner; (1.4) reader; (1.5) reader
- duński: (1.1) læser w; (1.4) læser w
- kaszubski: (1.1) czëtnik m; (1.2) czëtnik m; (1.3) czëtnik m; (1.4) czëtnik m; (1.5) czëtnik m
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Słownik Informatyczny, Videograf II, Katowice 2008, ISBN 978-83-7183-646-6, s. 40.