czujność

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

czujność (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈʧ̑ujnɔɕʨ̑], ASui ̯ność] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zwracanie uwagi na to, co dzieje się w najbliższym otoczeniu; wrażliwość na niebezpieczeństwo
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Takie nieoczekiwane odświeżania załogi statku zdarzały się widocznie zbyt często, aby jeszcze wzmóc czujność.
składnia:
kolokacje:
(1.1) zachować czujność • obudzić czujność
synonimy:
(1.1) baczność, uwaga; przest. baczenie, przytomność
antonimy:
(1.1) nieuwaga, roztargnienie, senność
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. czuwanie n, czuwak mrz
czas. czuwać ndk.
przym. czujny
przysł. czujnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
Formy potencjalne liczby mnogiej w tabeli odmiany zostały podane za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1]. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego[2]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „czujność” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.