czołgać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
(Przekierowano z czołgać się)

czołgać (język polski)[edytuj]

żołnierz czołga się (2.1) pod drutami
mgła czołga się (2.3) pod lasem
wymowa:
(1.1-2) IPA[ˈʧ̑ɔwɡaʨ̑], ASou̯gać], zjawiska fonetyczne: zmięk.denazal. ?/i
(2.1-3) IPA[ˈʧ̑ɔwɡaʨ̑‿ɕɛ], ASou̯gać‿śe], zjawiska fonetyczne: zmięk.denazal.zestr. akc. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) pot. pejor. powodować czyjeś upokorzenie lub poniżenie[1]
(1.2) zmuszać kogoś do czołgania się (2.1)[1]

czasownik zwrotny niedokonany czołgać się (dk. brak)

(2.1) posuwać się do przodu w pozycji na brzuchu[2]
(2.2) przen. poniżać się przed kimś[2]
(2.3) przen. książk. o mgle lub dymie: snuć się nisko, tuż nad ziemią[2]
odmiana:
(1.1-2) koniugacja I
(2.1-3) koniugacja I
przykłady:
(1.2) Po co czołgać ludzi po lesie?
(2.1) Od rana na poligonie czołgamy się na zmianę z okopywaniem się.
(2.2) Nie ma mowy, nie będę czołgał się przed dyrektorem skamlając o podwyżkę.
(2.3) Dziś wśród zgliszczów[3] leżą pomięte winnice, a z nich dym czołga się w niebo nie już kłębami, ale niciami (…)[4] (sic!)
składnia:
kolokacje:
(2.1) człowiek / wąż czołga się • czołgać się pod drutami / zasiekami • czołgać się po ziemi / po błocie (w błocie) / po trawie (w trawie)
synonimy:
antonimy:
(2.1) piąć się
(2.3) wznosić się
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. przeczołganie n, czołganie n, czołg m, czołgista m, czołgistka ż
czas. przeczołgać dk., przeczołgiwać ndk., wyczołgać dk., wyczołgiwać ndk., odczołgać dk., odczołgiwać ndk.
przym. czołgowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
prasł. *čľ̥gati[5]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „czołgać” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
  2. 2,0 2,1 2,2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „czołgać się” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Taka forma użyta w oryginale. Obecnie dopełniacz rzeczownika zgliszcze brzmi zgliszcz lub zgliszczy.
  4. Zygmunt Krasiński Pisma. 1829-1832, nakładem Księgarni Polskiej B. Połonieckiego, Lwów 1904, s. 186
  5. Wiesław Boryś, Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ISBN 83-08-03648-1.