cyc
cyc (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) grub. pierś kobieca, rzadziej zwierzęca
- (1.2) daw. rodzaj wzorzystej tkaniny bawełnianej
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (2.1) reg. człowiek wyzyskujący innych, skąpiec, pieczeniarz[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik cyc cyce dopełniacz cyca cyców celownik cycowi cycom biernik cyc cyce narzędnik cycem cycami miejscownik cycu cycach wołacz cycu cyce - (1.2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik cyc cyce dopełniacz cycu cyców celownik cycowi cycom biernik cyc cyce narzędnik cycem cycami miejscownik cycu cycach wołacz cycu cyce
- przykłady:
- (1.1) Zobacz, jakie ona ma duże cyce!
- (1.2) Jakoż kniahini miała na sobie suknię ze spłowiałego cycu, kożuch na wierzchu i jałowicze buty na nogach[2].
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- szczucie cycem
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) boob, tit
- duński: (1.1) patte w, melon w
- niemiecki: (1.1) Titte ż
- rosyjski: (1.1) грудь ż, сися ż
- źródła:
- ↑ Ludwik Stomma, Słownik polskich wyzwisk, inwektyw i określeń pejoratywnych, s. 33, Warszawa, Oficyna Wydawnicza Graf-Punkt, 2000, ISBN 83-87988-72-3.
- ↑ Henryk Sienkiewicz, Ogniem i mieczem
- ↑ Hasło „cyc I” w: Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 47.
- ↑ Hasło „cyc II” w: Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 47.
cyc (język kaszubski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
czasownik przechodni niedokonany
- przykłady:
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Roman Drzeżdżon, Grzegorz J. Schramke, Słowniczek polsko-kaszubski, Region, Gdynia 2003-2012, ISBN 978-83-7591-191-6.