creangă

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

creangă (język rumuński)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈkɾe̯an.ɡə]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) gałąź, konar[1]
odmiana:
(1.1) lp creangă; lm crengi
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. crenguros
związki frazeologiczne:
etymologia:
bułg. гранка, z metatezą spółgłosek g – k[2]
uwagi:
źródła:
  1. Zdzisław Skarżyński, Mały słownik rumuńsko-polski, Wiedza Powszechna, Warszawa 1984, ISBN 83-214-0310-7.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Anna Oczko, Zapożyczenia południowosłowiańskie w języku rumuńskim w XVI i XVII wieku, Kraków 2010, s. 135.