cornu

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

cornu (język łaciński)[edytuj]

wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) róg
(1.2) wojsk. skrzydło (armii)[1][2]
(1.3) przedmiot wykonany z rogu, np. łuk, naczynie, trąba [2]
odmiana:
cornū, cornūs; (deklinacja IV)
przykłady:
(1.1) Capro duo cornua sunt. → Kozioł ma dwa rogi.
(1.2) A dextro cornu vehementer multitudine suorum nostram aciem premebant. → Na prawym skrzydle gwałtownie mnogością swą napierali na nasze szyki. (Juliusz Cezar, De bello Gallico)
(1.3) Tubae cornuaque ab Romanis cecinerunt. → Trąby i rogi zabrzmiały w obozie rzymskim (dosł. u Rzymian). (Liwiusz, Ab Urbe Condita)
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
(1.1) unicornis
związki frazeologiczne:
(1.1) Cornu Copiae
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Słownik łacińsko-polski w opracowaniu Kazimierza Kumanieckiego, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 1997, ISBN 83-7195-152-3
  2. ↑ 2,0 2,1 Praktyczny słownik łacińsko-polski, Jerzy Mańkowski, wyd. Prószyński i S-ka, Warszawa 2008, ISBN 978-83-7469-869-6
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=cornu&oldid=5626886”