combo

combo (język polski)

wymowa:

‹kombo›

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) urządzenie pełniące dwojaką funkcję

(1.2) pot. kumulacja wydarzeń dobrych lub nieprzyjemnych

(1.3) środ. sport. w kolarstwie przełajowym zsiadanie, bieg, a następnie ponowne wsiadanie na rower

(1.4) środ. wśród użytkowników gier wideo kombinacja zagrań, dzięki której otrzymuje się więcej punktów, bonus itd., np. sekwencja ciosów

odmiana:

przykłady:

(1.2) Ale miałem dziś combo – najpierw poślizgnąłem się w kuchni i upadłem, a potem – gdy wstawałem – uderzyłem głową o otwartą szafkę.

(1.2) Mój narzeczony trafił wczoraj combo – rano znalazł na chodniku dychę, a wieczorem dostał od kumpla grę, o której marzył.

składnia:

kolokacje:

(1.2) mieć / trafić combo

synonimy:

(1.4) kombo, kombos

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(1.3) rzecz. kombos

związki frazeologiczne:

etymologia:

ang. combo

uwagi:

tłumaczenia:

źródła:

combo (język angielski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) muz. niewielki zespół muzyków jazzowych

(1.2) pot. kombinacja

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) combination

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: