córkę chromą do klasztoru

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

córkę chromą do klasztoru (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA: [ˈʦ̑urkɛ ˈxrɔ̃mɔ̃w̃ ˌdɔ‿klaˈʃtɔru], AS: [curke χrõmõũ̯ do‿klaštoru], zjawiska fonetyczne: nazal.• denazal.• asynch. ą • zestr. akc.• akc. pob.
znaczenia:

przysłowie polskie

(1.1) o człowieku zakłamanym, hipokrycie: „co się ludziom nie może przydać, to się Bogu oddaje” [1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz inne przysłowia o córce
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „córka” w: Samuel Adalberg, Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich, Druk Emila Skiwskiego, Warszawa 1889–1894, s. 72.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=córkę_chromą_do_klasztoru&oldid=6587482”