córa Koryntu

córa Koryntu (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈʦ̑ura kɔˈrɨ̃ntu], AS: [cura korỹntu], zjawiska fonetyczne: nazal.

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj żeński

(1.1) iron. książk. peryfr. daw. prostytutka

odmiana:

(1.1) związek rządu,

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	córa Koryntu	córy Koryntu
dopełniacz	córy Koryntu	cór Koryntu
celownik	córze Koryntu	córom Koryntu
biernik	córę Koryntu	córy Koryntu
narzędnik	córą Koryntu	córami Koryntu
miejscownik	córze Koryntu	córach Koryntu
wołacz	córo Koryntu	córy Koryntu

przykłady:

(1.1) Ta ulica dzień w dzień roi się od cór Koryntu.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) żart. koryntówna; przest. nierządnica, ladacznica, rozpustnica, ulicznica, kokota, metresa, dragonka, dziewica publiczna, narożnica; reg. bandoska; eufem. kobieta lekkich obyczajów, wszetecznica Babilońska, ssak leśny, profesjonalistka; posp. wywłoka, lafirynda; więz. ćma; wulg. dziwka, kurwa, szmata, zdzira; środ. alejówka, bajzelówka, bramówka, burdelówa, byziówka, chawira, chodnikówka, cwajnoska, cyginciara, cynades, cyngwajsówka, dobrzedziałka, druciara, dupodajka, dzyndzelocha, dżunglara, kuna, parówa

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) z realiów starożytnych – od nazwy miasta Korynt, które słynęło z prostytucji

uwagi:

zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne

tłumaczenia:

źródła: