cín
cín (język czeski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik cín cíny dopełniacz cínu cínů celownik cínu cínům biernik cín cíny wołacz cíne cíny miejscownik cínu cínech narzędnik cínem cíny
- przykłady:
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Czeski - Pierwiastki chemiczne
- źródła:
cín (język słowacki)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik cín cíny dopełniacz cínu cínov celownik cínu cínom biernik cín cíny miejscownik cíne cínoch narzędnik cínom cínmi
- przykłady:
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. ciničitan m, cínatan m, cínovanie n, cínovec m, cínovňa ż
- czas. cínovať ndk., pocínovať dk.
- przym. cínový, cínatý, cínovaný
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Słowacki - Pierwiastki chemiczne
- źródła:
- ↑ Hasło „cín” w: Slovník súčasného slovenského jazyka A – G [Słownik współczesnego języka słowackiego A – G], gł. red. Klára Buzássyová i Alexandra Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2006, ISBN 978-80-224-0932-4.