burka

burka (język polski)

kobieta w burce (1.1)

burka (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈburka], AS: [burka]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) odzież. etn. rel. wywodzący się z Afganistanu element stroju noszonego przez niektóre muzułmanki, zasłaniający całą głowę oprócz niewielkiego obszaru wokół oczu (czasem z siatką w tym miejscu) lub całe ciało; zob. też burka w Wikipedii

(1.2) odzież. hist. długie okrycie wierzchnie z grubego, ciemnego sukna lub filcu, mające postać peleryny z kapturem, używane podczas podróży; zob. też burka (płaszcz) w Wikipedii

(1.3) odzież. etn. tradycyjna zimowa plisowana spódnica wykonana z wełny z domieszką lnu

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	burka	burki
dopełniacz	burki	burek
celownik	burce	burkom
biernik	burkę	burki
narzędnik	burką	burkami
miejscownik	burce	burkach
wołacz	burko	burki

przykłady:

(1.1) Podczas rządów talibów w Afganistanie burka była obowiązkowym strojem kobiet.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bura ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) źródłosłów dla pol. burkini

(1.2) ukr.

uwagi:

(1.1) por. nikab • czador

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ubrania

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) burqa
• arabski: (1.1) برقع m
• baskijski: (1.1) burka
• duński: (1.1) burka w
• perski: (1.1) برقع
• urdu: (1.1) برقع m

źródła:

burka (język angielski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) odzież. etn. rel. burka (strój muzułmanek)

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

burka (język baskijski)

burka (1.1) daraman emakumea

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) odzież. etn. rel. burka (strój muzułmanek)

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

burka (język czeski)

burka (1.2)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) odzież. etn. rel. burka (strój muzułmanek)

(1.2) odzież. hist. burka (płaszcz)

odmiana:

(1.1-2)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	burka	burky
dopełniacz	burky	burek
celownik	burce	burkám
biernik	burku	burky
wołacz	burko	burky
miejscownik	burce	burkách
narzędnik	burkou	burkami

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

burka (język duński)

en kvinde iklædt burka (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) odzież. etn. rel. burka (strój muzułmanek)

odmiana:

(1.1) en burka, burkaen, burkaer, burkaerne

przykłady:

(1.1) To ældre kvinder kom klædt i en chador, en pige bar en burka, og resten havde kun et traditionelt hovedtørklæde på, en såk. hijab. → Dwie starsze kobiety przyszły ubrane w czador, jedna dziewczyna nosiła burkę, a reszta miała tylko tradycyjną chustę na głowie, tzw. hidżab.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. burkini

związki frazeologiczne:

etymologia:

urd. برقع (burqā)

uwagi:

źródła: