bukować

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bukować (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[buˈkɔvaʨ̑], AS[bukovać] ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) pot. rezerwować miejsce w samolocie, pociągu, hotelu itp.
(1.2) środ. łow. o łosiach, jeleniach i owcach: odbywać okres godów, rui
(1.3) o owcach: doprowadzać im barany w celach prokreacyjnych[1]
(1.4) roln. wyciskać nasiona koniczyny z główek[1], oddzielać je po wymłóceniu od plewy[2] lub oddzielać nasiona jęczmienia od wąsów[2]
odmiana:
(1.1-4) koniugacja IV
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) bukować biletbukować statek
synonimy:
(1.1) rezerwować, zamawiać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
(1.1)
rzecz. bukowanie n
czas. zabukować dk.
(1.2)
rzecz. bukowanie n, bukowisko n
(1.3)
rzecz. bukowanie n, bukownik m, reg. bukowiec
(1.4)
rzecz. bukowanie n, bukownik m, reg. bukowiec
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) ang. book[3]
(1.2-3) niem. bocken[1]
(1.4) niem. buchen[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Słownik języka polskiego, red. Witold Doroszewski, t. I, Państwowe Wydawnictwo Wiedza Powszechna, Warszawa 1958–1969, s. 716.
  2. 2,0 2,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 231.
  3. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „I bukować” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.