buc

buc (język polski)

wymowa:

IPA: [buʦ̑], AS: [buc]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ktoś zarozumiały, pyszałkowaty, tępy, głupi

(1.2) wulg. niezwykle obraźliwe określenie mężczyzny

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) wulg. penis

(2.2) mit. słow. straszydło zamieszkujące ciemne kąty, straszące i bijące nocą niegrzeczne dzieci, a nawet porywające najgorszych urwisów

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	buc	buce
dopełniacz	buca	buców
celownik	bucowi	bucom
biernik	buca	buców
narzędnik	bucem	bucami
miejscownik	bucu	bucach
wołacz	bucu	buce

(2.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	buc	buce
dopełniacz	buca	buców
celownik	bucowi	bucom
biernik	buca	buce
narzędnik	bucem	bucami
miejscownik	bucu	bucach
wołacz	bucu	buce

przykłady:

(1.1) Do tego buca nic nie dociera.

składnia:

kolokacje:

(1.1) nadęty buc

synonimy:

(1.1) zarozumialec

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(2.2) Tłumaczenie niemieckiej nazwy tego demona: niem. Butzenmann lub niem. Putz

uwagi:

tłumaczenia:

• szwedzki: (1.1) lurk w

źródła: