brzuchomówca

brzuchomówca (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌbʒuxɔ̃ˈmufʦ̑a], AS: [bžuχõmufca], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) książk. osoba potrafiąca mówić bez poruszania ustami, przez co wydaje się, że głos pochodzi od innej osoby lub przedmiotu

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	brzuchomówca	brzuchomówcy
dopełniacz	brzuchomówcy	brzuchomówców
celownik	brzuchomówcy	brzuchomówcom
biernik	brzuchomówcę	brzuchomówców
narzędnik	brzuchomówcą	brzuchomówcami
miejscownik	brzuchomówcy	brzuchomówcach
wołacz	brzuchomówco	brzuchomówcy

przykłady:

(1.1) Brzuchomówcy bardzo często używają rekwizytów, takich jak lalki, z którymi udają rozmowę.

(1.1) Z zapisów historycznych wynika, że pierwsi brzuchomówcy pojawili się około 2000 lat p.n.e. w Egipcie. Byli kapłanami, którzy strzegli sekretów tej sztuki przed plebsem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. brzuchomówstwo n

forma żeńska brzuchomówczyni ż

przym. brzuchomówczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. brzuch + -o- + mówca

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) ventriloquist
• baskijski: (1.1) sabeliztun
• białoruski: (1.1) чэрававяшчальнік m
• bułgarski: (1.1) вентролог m, гастрилог m
• czeski: (1.1) břichomluvec m
• duński: (1.1) bugtaler w, ventrilokvist w
• esperanto: (1.1) ventroparolisto, ventroparolanto
• hiszpański: (1.1) ventrílocuo m
• interlingua: (1.1) ventriloquo
• łaciński: (1.1) ventriloquus m
• łotewski: (1.1) vēderrunātājs m
• niemiecki: (1.1) Bauchredner m
• norweski (bokmål): (1.1) buktaler m, ventrilokvist m
• norweski (nynorsk): (1.1) buktalar m, ventrilokvist m
• rosyjski: (1.1) чревовещатель m
• słowacki: (1.1) bruchovravec m
• starogrecki: (1.1) ἐγγαστρίμυθος m
• szwedzki: (1.1) buktalare w, ventrilokvist w
• węgierski: (1.1) hasbeszélő
• włoski: (1.1) ventriloquo m

źródła: