brzęczenie

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

brzęczenie (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA: [bʒɛ̃n͇ˈʧ̑ɛ̃ɲɛ], AS: [bžẽṇčẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• udziąs.• nazal.• asynch. ę • -ni… ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) powtarzające się brzęki; chaotyczny zbiór różnych dźwięków
odmiana:
przykłady:
(1.1) Słychać było jedynie brzęczenie much.
składnia:
kolokacje:
(1.1) brzęczenie pszczół
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. brzęczeć, zabrzęczeć, pobrzękiwać, brzdąkać
rzecz. brzęczyk m, brzęk
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. brzęczeć
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=brzęczenie&oldid=8008814”