brutalność

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

brutalność (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[bruˈtalnɔɕʨ̑], AS[brutalność] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książk. cecha tego, co brutalne, agresywne, pełne przemocy
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) brutalizm
antonimy:
(1.1) łagodność
hiperonimy:
(1.1) okrucieństwo
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. brutal mos, brutalka ż, brutalizm mrz, brutalskość ż, brutalizacja ż, brutalizowanie n, brutalistyczność ż
czas. brutalizować ndk., zbrutalizować dk.
przym. brutalny, brutalski
przysł. brutalnie, brutalsko
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. brutalny + -ość
uwagi:
Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1]. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego[2]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „brutalność” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.